Πέρασε καιρός. Πέρασε καιρός, και είμαι πάλι εδώ. Η αλήθεια είναι πως δεν έφυγα ποτέ, αφού πάντα εδώ ήμουν, έστω και νοερά. Οι εποχές άλλαξαν, και με άλλαξαν κι εμένα. Ελπίζω προς το καλύτερο, ελπίζω επαρκώς ώστε να μην υποπέσω στα ίδια σφάλματα. Αγάπησα, πληγώθηκα, πέθανα, ξαναγεννήθηκα... Όπως όλοι οι άνθρωποι. Δε μισώ κανέναν, δε μίσησα ποτέ, κρατώ μόνο τα καλά απ' τους ανθρώπους στη ζωή μου εν τέλει. Κι από εσένα μόνο καλά έχω να θυμάμαι, να το ξέρεις. Ερχόσουν συνεχώς στον ύπνο μου, λέγοντάς μου τα λόγια που μου αφιέρωσες πριν κάποιους μήνες, νόμιζα πως ήταν παιχνίδι του ψυχισμού μου, μέχρι που επικοινώνησες και εκεί σταμάτησαν τα όνειρα. Και τώρα έρχεσαι, σπάνια βέβαια. Και με αφορμή τη χθεσινή σου 'εμφάνιση', είπα να κάνω κάτι που ήθελα πολύ καιρό τώρα. Να επικοινωνήσω κι εγώ, να λύσω κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου. Σ' ευχαριστώ για όλα. Μου έδωσες πολλά, μου έμαθες ακόμα περισσότερα. Ποτέ δε σε μίσησα. Ίσως τα πράγματα να είναι καλύτερα όπως είναι τώρα, πιο ήρεμα, πιο γαλήνια. Για όλους. Θέλω να είσαι ευτυχισμένη, να έχεις ό,τι είναι καλύτερο για εσένα, να είναι η ζωή σου όπως την ονειρεύεσαι ανεξάρτητα από την παρουσία μου ή την απουσία μου. Εδώ μέσα γράφουμε ό,τι θέλουμε και ό,τι δεν μπορούμε να πούμε στην πραγματική ζωή. Όμως αυτά θα σου τα έλεγα σε κάθε περίπτωση.
Καλησπέρα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αγαπητή Marion,
ΑπάντησηΔιαγραφήγια αποφυγή κάθε παρεξήγησης, επαναλαμβάνω ότι η ανάρτηση που ήταν για σένα είχε τον τίτλο "Σούνιο." Το ξαναλέω διότι το comment σου ήταν σε άλλη ανάρτηση και για μια στιγμή φοβήθηκα μήπως κατάλαβες κάτι λάθος.
Είναι μια ερώτηση που όλοι οι άνθρωποι έκαναν κάποτε στον εαυτό τους: τι σημαίνει φιλία.
Κάθε ένας έχει τη δική του απάντηση. Εγώ δεν τη βρήκα ακόμα. Ούτε εσύ τη βρήκες ποτέ, πιστεύω. Κι ας νομίζεις πως τη βρήκες.
Αυτό που ξέρω είναι πως κάποια άτομα, - μέσα σ' αυτά κι εσύ - θα μείνουν για πάντα στην ψυχή μου, γιατί με το δικό τους τρόπο κατάφεραν να με αλλάξουν. Μη νομίζεις πως δε σήμαινες ποτέ τίποτα για μένα. (Ακόμα κι αν για καιρό είχα την εντύπωση πως έτσι ήταν τα πράγματα.) Είσαι το μόνο άτομο για το οποίο θα άξιζε να πιστεύω στον όρο φιλία.
Μα δεν πιστεύω σ' αυτά, - στο ξανάπα - κι όταν οι δρόμοι μας χώρισαν ένιωσα πως επιτέλους κάνω το σωστό. Δεν ένιωσα ποτέ πως "σε παράτησα" ή πως "με παράτησες." Ήταν μονάχα ένα αίσθημα απελευθέρωσης, σαν να μην είχαμε ποτέ θέση η μία στη ζωή της άλλης.
Ακόμα δεν μπορώ να προσδιορίσω με ποιον τρόπο σου έκανα κακό. Μα ΞΕΡΩ ότι η παρουσία μου σε έβλαπτε. Δεν ήταν ιδέα μου. Ήξερα.
Όπως ξέρεις κι εσύ πως δεν ήμουν εγώ αυτή που έδωσε την αφορμή για να τελειώσουν όλα. (Καλύτερα που συνέβη ήρεμα, όμως, χωρίς κάποιον καβγά, χωρίς περιττά μπλεξίματα.)
Ελπίζω να περνάς καλά, να έχεις βάλει τη ζωή σου σε τάξη και να πλησιάζεις όλο και περισσότερο τα όνειρά σου.
Δε σε κατηγορώ.
Ξέρω όλα σου τα λάθη, μα ξέρω τα δικά μου καλύτερα.
Καλό σου απόγευμα.
Υ.Γ. Για μία ακόμα φορά θα σου ζητήσω να σιγουρευτείς ότι διάβασες τη σωστή ανάρτηση. Θα ήταν τεράστια παρεξήγηση να διάβαζες κάποια από τις πρόσφατες, όπως καταλαβαίνεις. Είναι αυτή με τον τίτλο "Σούνιο."
Όχι, δεν κατάλαβα λάθος, μην ανησυχείς. Την ανάρτησή σου την είχα διαβάσει εξ αρχής. Το σχόλιό μου στο άφησα στην τελευταία ανάρτηση για να το δεις σίγουρα. Χαίρομαι που επικοινωνήσαμε, όπως και να 'χει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο απόγευμα και σε σένα.
Συγχώρεσε με που το απόγευμα ήμουν κάπως βιαστική, και μάλλον τα λόγια μου θα σου φαίνονται μπερδεμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η Άδικη Κατάρα έπρεπε να πει μόνο ένα πράγμα στην Marion, πιστεύω πως θα της έλεγε "τόλμα: τόλμα σε όλα και μη διστάσεις μπροστά στα λόγια ή στις πράξεις κανενός. Θα έρθουν στη ζωή σου άνθρωποι που θα είναι κοντά σου, και άνθρωποι που θα είναι απέναντί σου. Θα έρθουν άνθρωποι που εσκεμμένα ή αφελώς θα είναι και τα δύο. Θυμήσου ότι ανήκεις στους παράξενους ανθρώπους, όχι στους νορμάλ. Μα αυτό πάρτο σαν κοπλιμέντο."
Αν η Χ. έπρεπε πει κάτι στην Μ. όμως, δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσε να πει. Ίσως απλά, ένα "καλό σου βράδυ."
Εις το επανιδείν.