Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Όνειρα

Είσαι ό,τι ζεις, μα πάνω απ' όλα είσαι ό,τι βιώνεις.
Όταν τα βιώματά σου είναι πενιχρά, και τα διατηρείς στην ανυπαρξία, είσαι γέρος κι ας σου λέει το αντίθετο ο καθρέφτης σου.
Είσαι νέος μόνο όταν όλα τα βιώνεις στο έπακρο, μέχρι και τ' ασήμαντα. Κι ας σου λέει ο καθρέφτης σου το αντίθετο. Είσαι νέος και σοφός.
Εγώ δεν έζησα κανέναν έρωτα κοντά σου, τον βίωσα, όμως με όλο μου το Είναι.
Τον βίωσα μόνη μου σαν όνειρο.
Γιατί και στα όνειρα συχνά νομίζουμε πως δεν είμαστε μόνοι, όμως τα πρόσωπα που αντικρίζουμε δεν είναι παρά οι μάσκες του εαυτού μας.
Και όταν ξυπνάμε μας λείπουν.
Μας λείπει ο χαμένος μας εαυτός.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

My English Attempt


Sick of watching you through the glass.
You're the people I could love.
Love deeply, love without barriers.
I could never throw you away...like you always do.
I can feel your rejection running through my vains,
I can feel it in the air I breathe, strangling me violently.
Oh how I wish I never breathed again...
And YOU...
you were the one I loved.
The only one who ever had sovereignty over me.
Now I despise you.
Go away.
Like you always do...


Dedicated to Dead Poet for inspiring me with her aetherial presence in this world and her ingenious spirit. I can't stop obsessing over you.

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Twin Flames

Δεν ξέρω γιατί πάλι σε σκέφτομαι. Είχα καταφέρει να το περιορίσω, μιας και ήταν η χειρότερη συνήθεια που θα μπορούσα να υιοθετήσω απ' την πρώτη στιγμή που σε είδα. Ή μάλλον από την πρώτη στιγμή που κατάλαβα ότι το πρόσωπό σου με ελκύει. Όπως το φεγγάρι.
Νόμιζα πως αν δε σου μιλούσα , αν δε σ' έβλεπα θα έφευγες σιγά σιγά απ' το μυαλό μου. Και εσύ είσαι εδώ ακόμα. Έφυγες για λίγο και ξαναήρθες για να με κάνεις να περιμένω κάτι. Όπως πάντα. Αυτή τη φορά το 'κάτι' μεταμφιέστηκε σε 'τελευταίο αντίο' κι έπειτα σε μια 'πρώτη και τελευταία νύχτα για εμάς τους δύο'. Για να ολοκληρωθεί η καχεκτική μας σχέση, αν μπορεί να ονομάζεται έτσι.
Και αμέσως μετά θυμήθηκα ότι υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα τον αγαπάω και δε θα τον αφήσω ποτέ ξανά να πέσει χαμηλά και να νιώσει άσχημα γι αυτό που είναι. Αμέσως το 'μου λείπεις' έγινε 'σε μισώ' και αυτό που ακολούθησε ήταν η συνηθισμένη σκέψη ότι όλα ήταν ένα ψέμα, μια δικιά μου ψευδαίσθηση, στην οποία έδινες κι εσύ τροφή.
Με πρόδωσες, εκμεταλλεύτηκες την εμπιστοσύνη μου, την αγάπη μου, τον έρωτά μου, την απειρία μου, το θαυμασμό μου.
Κι εγώ αντί να σε 'καταδικάσω' σε αποκλεισμό από οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί μου, είμαι διατεθειμένη ανά πάσα στιγμή ν' ανταποκριθώ στο τυχόν κάλεσμά σου ή -ακόμα χειρότερα- να επιδιώξω ένα 'τελευταίο αντίο'. Αντί να θυμάμαι πόσο με πλήγωσες, το μόνο που ξέρω είναι ότι μου λείπεις τόσο, που τα βράδια για να κοιμηθώ φαντάζομαι πως με κρατάς στην αγκαλιά σου.
Έγιναν διάφορα παράδοξα, το παραδέχομαι, αλλά όσο 'μαγικά' και να φαντάζουν, δεν πρέπει να κάνω πισωγυρίσματα. ΜΑ ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΚΑΝΩ;
Δεν είμαι καλά, αν πραγματικά επιθυμείς μια απάντηση, και δεν υπάρχει τίποτα και κανένας που να ευθύνεται γι αυτό περισσότερο από σένα. Κουράστηκα! Είμαι άνθρωπος, έχω ανάγκη από κάτι απτό, δε μπορώ να ζω, να κοιμάμαι και να ξυπνάω μ΄ένα φάντασμα. Με το φάντασμα του ανθρώπου που αγάπησα και μ΄έκανε να πιστέψω έστω για λίγο ότι υπάρχει κάποιος στον κόσμο που με νοιάζεται και θα ' ναι 'δω πάντα. Σαν να ' ναι πλέον νεκρός. Σαν εμένα...