Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Heavenly Creatures


''There, living among two beautiful daughters.
Of a man who possesses two beautiful daughters,
you cannot know nor yet try to guess
the sweet soothingness of their caress.
The outstanding genius of this pair
is understood by few, they are so rare.
Compared with these two, every man is a fool.
The world is most honored that they should deign to rule,
and I worship the power of these lovely two
with that adoring love known to so few.
'This indeed a miracle one must feel
that two such heavenly creatures are real.
Both sets of eyes though different far,
hold many mysteries strange,
and passively, they watch the race of men decay and change.
Hatred burning bright in the brown eyes
with enemies for fuel.
Icy scorn glitters in the gray eyes,
contemptuous and cruel.
And why are men such fools they will not realize
the wisdom that is hidden behind those strange eyes?
And these wonderful people are you and I.''

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Κάποια Μέρα...


Κάποια μέρα, δε θ' αντέχω ούτε στο άκουσμα του ονόματός σου.

Κάποια μέρα, μόνο αηδία θα μου φέρνει η εικόνα σου.

Κάποια μέρα, μόνο αποτροπιασμό η ύπαρξή σου.

Κάποια μέρα, τα παραπάνω αισθήματα θα είναι αμοιβαία.

Κάποια μέρα, μπορεί και να πάψει ο κόσμος μου να θυμίζει εσένα.
Να είσαι μια μακρινή πλην πικρή ανάμνηση.
Να είσαι μακριά μου επειδή ποτέ δε θα μπορούσες να είσαι κοντά μου.
Να σε μισώ επειδή δε μπορώ να σ' αγαπάω, μα ούτε και να αδιαφορώ.
Αυτός ο γνώριμος κόμπος να επανέρχεται στο λαιμό μου κάθε φορά που σε θυμάμαι.

Κάποια μέρα θα υπάρχουμε ανεξάρτητοι, μα όχι απαλλαγμένοι απ' τα δεσμά μας.
Ποτέ δε θα σπάσουν. Επειδή πάντα υπήρχαν.
Το καταλαβαίνεις κι εσύ, κι ας ρωτάς το βλέμμα μου γιατί είναι μελαγχολικό.
Μόνο πόνο μπορούμε να προκαλέσουμε ο ένας στον άλλον.

Κάποια μέρα, οι ζωές μας θα μοιάζουν να μη συναντήθηκαν ποτέ.

Μα πρίν απ' αυτή τη μέρα, δε θα υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν έρθει πιο κοντά από μας. Ζωές που να συναντήθηκαν περισσότερο. Μουσικές που να ταιριάζουν πιο πολύ. Πιο εκρηκτική χημεία.
Δε χρειάζεται πολύς χρόνος, μια στιγμή αρκεί.

Κάποια μέρα, θα ζήσουμε το μεγαλύτερο πάθος.

Κάποια μέρα, θα ζήσουμε το μεγαλύτερο έρωτα.

Κάποια μέρα, θα ζήσουμε το μεγαλύτερο θάνατο.

Ήταν γραφτό μας. Πάντα.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Επίκληση


Σε παρακαλώ, σταμάτησε το χρόνο. Πάγωσε τα πάντα γύρω μου, μόνο το μυαλό μου μην αφήσεις αδρανές. Πρέπει να σκεφτεί . Ο χρόνος τρέχει κι εγώ από πίσω του να προσπαθώ να τον πιάσω απ' τα μαλλιά, να του πω να μη μ' αφήνει πίσω. Δεν κάνω τίποτα, κι όμως δεν προλαβαίνω. Θέλω να κλειστώ ολομόναχη σ' ένα δωμάτιο για χρόνια, να σκέφτομαι κι όταν βγω να μην έχει περάσει ούτε δευτερόλεπτο.
Σταμάτησέ με, πρίν κυλήσω στην κατηφόρα.
Σταμάτησέ με πριν διαλυθώ.
Άνοιξέ μου τα μάτια ακόμα κι αν χρειαστεί να ξεριζώσεις τα χέρια μου από πάνω τους που πεισματικά τα κλείνουν.
Ξερίζωσέ μου κάθε ίχνος συναισθήματος, είναι για το καλό μου.
Να μη λατρεύω. Να μη μισώ.
Λογική μου... ΣΩΣΕ ΜΕ.