Κενό

Αναρωτιέμαι, εγώ σε σένα τί βρήκα;
Το καταφύγιο που ζητούσα; Το όνειρο; Τη χίμαιρα;
Ήσουν ο ευσεβής μου πόθος. Σε σένα φώλιαζαν οι πιό βαθιές ανασφάλειές μου.
Ήσουν ο κόσμος γύρω μου. Ο λόγος που έρεε το αίμα στις φλέβες μου.
Έτσι η ζωή εκμηδενίστηκε από μια χίμαιρα.
Ποτέ δεν την έφτασα. Ούτε καν την πλησίασα.
Ήταν Άνοιξη όταν την άφησα να πετάξει μακριά χωρίς να τρέξω ξωπίσω της.
Κοίταξα στον ορίζοντα μα δεν είδα τίποτα: τόσο καιρό που προσπαθούσα με την απόχη του έρωτα να τη φυλακίσω φαινόταν τόσο υλικό αυτό το ατελείωτο κενό της...
Ένα κενό ήσουν, Χίμαιρα. Δεν θα μπορούσες ποτέ να καλύψεις τα κενά της ψυχής μου.