Σκιά που πας, μου λείπεις

Ήσουν εκεί,δίπλα μου.
Μα εγώ δεν σε έβλεπα, γινόσουν αόρατη για μένα. Έφευγα μη θέλοντας δίπλα σε σκιές να μένω.
Μα εσύ ποτέ δεν έφυγες. Εμαφανίστηκες μέσα από τη σκιά σου λέγοντας: 'Πού πας; Μου λείπεις!'.
Δεν σε είδα. Δεν σε άκουσα. Γιατί δεν είχα μάθει σκίες ν' ακούω.
Έφυγα. Έτρεξα μακριά σου πετώντας.
Τότε κατάλαβα πως η σκιά δεν ήταν πια εκεί. Δίπλα μου. Και άρχισα να την αναζητάω. Όμως ποτέ δεν τη βρήκα... Βρήκα εσένα καθισμένη κάτω από το δέντρο της μοναξιάς να ψιθυρίζεις ακόμα: 'Πού πας; Μου λείπεις'.
Ποτέ δεν είχες σταματήσει να το λες . Τα αυτιά μου τα βούλωνε η απερισκεψία.
Σύγχώρεσέ με αγγελέ μου που για σκιά σε πέρασα...