Ζωντανό Κακέκτυπο

Αν ήμουν σαν και σένα, σκεφτομαι, μακάρι να ήμουν σαν και σένα.
Ουράνια μελωδία στ' αυτιά μου μοιάζεις, μα και σαν άλγος βαθύ στην ψυχή μου.
Στους στίχους σου ταξίδεψα, χάθηκα στην εικόνα σου...
Χωρίς νόημα. Χωρίς αποτέλεσμα. Χωρίς ελπίδα.
Φθόνος; Θαυμασμός; Ματαιοδοξία; Δάκρυ. Αλλά γιατί;
Είχες αυτό που ήθελα να έχω.
Κατάφερες αυτό που εγώ ποτέ δεν θα καταφέρω.
Γιατί έτσι είναι η φύση μου, βλέπεις, είμαι πλασμένη έτσι!
Βλέπεις; Σε μιμούμαι! Δεν είμαι εγώ αυτή, είναι σχεδόν εσυ!
Αλλά ακόμα, τίποτα.
Η ελπίδα δύει στο σούρουπο της ψυχής μου καθώς βυθίζομαι σε γλυκιά απραξία, προσπαθώντας κι εγώ Νεκρή Ποιήτρια να γίνω.
Απέτυχα, Νεκρή Ποιήτρια...
...γιατί εγώ είμαι ζωντανή. Και ποτέ δεν έλαχε η Ζωή στο Θάνατο να μοιάσει.