Απόψε

Απόψε θέλω να μείνω εδώ μαζί σου. Να θρηνήσουμε για το παρελθόν, να ελπίσουμε για το μέλλον. Να διαφωνήσουμε για τα πάντα, να συμφωνήσουμε σε άλλα. Να μην υποχωρήσω σε τίποτα. Όχι απόψε. Να σου πω τι πραγματικά πιστεύω κι ας μη μιλήσουμε αύριο. Ούτε μεθαύριο. Να γινω κι εγώ μία απ' όλους τους εχθρούς σου. Άξια απορίας είναι η συμπάθειά σου στο πρόσωπό μου, δικό μου λάθος να είναι άραγε;
Απόψε θέλω να μας βρεί το πρωινό με μια περίεργη γεύση πικρίας. Να πληγωθούμε κι οι δύο, ο ένας απ' τον άλλον. Τα μάτια σου να λένε ''Σ' αγαπώ'', τα δικά μου το ίδιο να αποκρίνονται στη μέση μιας οξείας διαφωνίας.
Απόψε δεν θέλω να μισείς. Γιατί κατά βάθος το ξέρεις πως τον εαυτό σου μόνο πολεμάς, ρίχνοντας τον τόσο χαμηλά. Το μίσος σου προς αυτόν δίνει τροφή στο μίσος για τον κόσμο. Κανένας άλλος και τίποτα.
Απόψε δε θα σε κάνω ν' αγαπάς, γιατί δεν ξέρω αν μπορείς. Δεν ξέρω αν ο πραγματικός μου εαυτός μπορεί να σου εμπνεύσει την αγάπη. Ούτε αν κάποιος άλλος θα μπορέσει ποτέ. Ανθρώπους που ''αγάπησες'' μηδαμινούς μου παρουσιάζεις, κι εγώ το ίδιο τέλος στην ψυχή σου θα 'χω;
Απόψε θέλω να σου πω πως σ' αγαπώ, μα το μίσος σου μ' αηδιάζει. Πως σε λατρεύω γι αυτό που είσαι και σ' απεχθάνομαι γι αυτό που γίνεσαι.
Απόψε θέλω να μου παίξεις μουσική για να ξεχάσω. Να μας δει η αυγή αγκαλιασμένους. Για πρώτη και τελευταία φορα.