Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Μ' έχεις χάσει...


Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας άνθρωπος που μου άλλαξε τη ζωή. Δεν είμαι σίγουρη αν μπορώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσω με ποιον τρόπο το έκανε, όμως αυτό που ξέρω είναι πως με καθόρισε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λυπάμαι πολύ για την κατάληξή μας, δεν είχαμε αρχίσει με καλές προϋποθέσεις, ήταν δύσκολο.
Θα ήθελα πολύ, Μ., να σου μιλήσω σήμερα, αλλά με έχεις χάσει. Ναι, ναι, ξέρω πως δε σε νοιάζει. Μου λείπεις ακόμα και ζηλεύω (ίσως από εγωισμό) που τα έχεις όλα στη ζωή σου. Λέω να διατηρήσω λίγη αξιοπρέπεια (όση έμεινε...) και να σε αφήσω σ' αυτήν την ευτυχία όσο κι αν με πονάει. Δε μπορώ να πω πως σε αγαπάω γιατί αν το έκανα θα χαιρόμουν αντί να ζηλεύω.
Εύχομαι στα επόμενα γενέθλιά σου να μπορώ να σου ευχηθώ να είσαι ευτυχισμένος χωρίς εμένα και να το εννοώ. Τουλάχιστον δε θα έχω την ανάγκη να το γράψω κάπου για να μη σου μιλήσω... Το καλό είναι ότι αυτό δε θα το δεις ποτέ. Και μιας και δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια (σε σένα) το γράφω εδώ: Μ' ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ. Έχει πάψει να μ' ενδιαφέρει το αν και κατά πόσο ζεις επιφανειακή ζωή γιατί το επιλέγεις. Το μόνο που ακόμη με απασχολεί είναι το αν απλώς επέλεξες τη ζωή αυτή ή απέρριψες εμένα γιατί δε σε ολοκλήρωνα. Αλλά υποθέτω πως δε θα το μάθω ποτέ...
Είμαι μεγάλη εγωίστρια τελικά, όπως συνήθιζες να λες στους τσακωμούς μας.
Αντίο.
ΥΓ: Ό,τι και να γίνει και οι δύο θα θυμόμαστε πάντα το AWAKE ....